Saskatchewan, Manitoba & Ontario

Vrijdag 11 mei. Het was een koude nacht, we hebben zelfs met slaapzak over de dekens geslapen. Maar door de kou hebben we wel erg goed geslapen. Ik begin het eerste stuk te rijden, we dachten al te weten hoe eentonig en verlaten de prairie is maar vandaag weten we dit pas echt. Zelfs de mobiele telefoon heeft geen bereik meer, daarbij zie je amper leven. Het enige wat we af en toe zien is een truck van 60 meter lang die met een snelheid van130km/pu voorbij racet en een verlaten en/of eenzame boerderij. Een benzinestation/eetgelegenheid liggen zo’n 230km uit elkaar. Poeh, wat zou ik mij hier eenzaam voelen als ik hier zou wonen. Tevens zijn we weer een tijdzone gepasseerd, nog 4 te gaan. De klok gaat een uur vooruit..weer een uur minder vakantie ;-(
Na 450km komen we aan in Indian Head, hier gaan we de nacht doorbrengen. Behalve een pub waar ze om 18:30 stuiterend uit kruipen is dit een verlaten en stil dorp….dachten we; een spoorlijn verstoord behoorlijk ons nachtrust doordat er 2x per uur een stoomtrein met veel herrie fluitend voorbij dendert. Hij lijkt in de camper te staan zo’n kabaal. Die treinen zijn ook nog eens een km lang dus veel geslapen hebben we dan ook niet..

Zaterdag 12 mei rijden we via Winnipeg richting Kenora. Ook op dit stuk is weinig te zien, alles is plat en landbouw. Onderweg spotten we wel mooie vogels zoals eagles en andere kleine vogeltjes die zwart met vuurrood zijn waarvan wij de naam niet weten.
Onderweg eten we in de middel of nowhere bij een verlaten Subway (dat ze die hier ook hebben verbaas ik me nog over, wie verwacht dat haha)
We verruilen de staat Saskatchewan voor Manitoba en racen door deze staat aangezien het hier ook alleen maar prairie is. Bij de grens van de staat Ontario gaan we weer op de foto bij het welkomsbord. Ook hier gaat de klok weer een uur vooruit i.v.m. de tijdzone. De tempratuur is hier heerlijk, zo’n 24 graden en daarom kunnen de korte broeken weer uit de kast.
Bij Falcon Lake overnachten we, een mooie campground bij een groot meer. Aangezien het in de avond nog lekker weer is besluiten we een kampvuur te maken. We zitten midden in de natuur, dat blijkt wel weer als er 2 herten op 50meter van ons en de camper rustig staan te grazen….wat mooi dit! Overigens realiseer ik mij dat dit ook net zo goed beren kunnen zijn, ook deze beesten kunnen hier komen. Toch slapen we heerlijk en genieten we van de stilte die we de nacht ervoor niet kregen.

Het is zondag 13 mei, en dus moederdag! Jorn en ik besluiten eerst een eind te gaan hardlopen en daarna ons “mem” te verwennen met verse broodjes van de campingbakker. Met verse, nog warme broodjes; croissants en natuurlijk muffins verrassen we haar. We ontbijten heerlijk in de warme zon en mem geniet er echt van. Het is natuurlijk lang geleden dat haar kinderen haar een ontbijt brachten ;-)
Na een rustige ochtend vertrekken we richting Dryden om daarna door te rijden richting Thunder Bay, eindelijk uit de prairie! De eeste dag prairie is een beleving, de tweede dag is minder en de derde dag wil je gillend naar huis ;-) haha
De natuur veranderd langzaam weer in een groene, heuvel en rotsachtige, bewoonde wereld. Hier voelen wij ons weer thuis.
We overnachten iets voor Thunder Bay, in Kakabeka Falls. Zegt het al, hier is een waterval welke wij morgen gaan bezoeken. Maar eerst barbecueën! We smullen van de sparerib, hot chicken wings en beef! Het smaakt denk ik zo lekker omdat we het klaarmaken op een echt kampvuur, hoe gezellig is dat!

Maandag 14 mei. Vandaag starten we de dag bij de indrukwekkende Kakabeka Falls. Het water van de Kaministiquia River stort hier in een 40 meter diepe kloof. Ze noemen deze waterval ook wel “de Niagara Falls van het noorden”. Super om te zien, het uitzicht is hier ook adembenemend. We stappen we in de camper om langs de kust richting Sault Ste. Marie te rijden. Maar eerst rijden we door Thunder Bay, deze op twee na grootste havenplaats van Canada vormt met zijn graanpakhuizen de poort naar de Prairieprovincies. Deze hebben wij achter ons gelaten.
We rijden langs Lake Superior waardoor wij een Tafelberg uit het water zien liggen. Dit noemen ze het “Sleeping Giant Provincial Park” dat zijn naam dankt aan de Oijbwe, die de imposante berg vonden lijken op een slapende reus. Dit park ligt in Amerika maar is dus duidelijk zichtbaar langs het meer in Canada.
Onderweg stoppen we op uitzichtplekken om het mooie uitzicht van het bruisende meer te bekijken. Langs de weg zijn bijzondere rotsformaties en rode kliffen. Dit maakt deze route erg fascinerend. We spotten nog een kleine zwarte beer welke we hebben vast kunnen leggen op video en foto. Dit laatste is vaak erg lastig omdat we met 90km/pu tussen de bossen wildlife spotten en niet zo snel iets vast kunnen leggen.
We stoppen even in White River. Veel te beleven is hier niet, maar er zijn twee feiten die dit dorp beroemd maken. Ten eerste zakte de tempratuur hier in 1935 tot een verbijsterende -57°c, de laagste ooit gemeten in Canada. Ten tweede was dit het thuis van de kleine berenwelp Winnipeg die in 1914 naar de Londense dierentuin werd geëxporteerd en daar de inspiratie bron werd van Winnie de Pooh. Toch grappig om te weten!
Langs deze route dachten we meer dorpjes tegen te komen maar dit valt tegen, de dorpjes op de kaart bestaan maar uit een paar huizen waardoor we 250km verder moeten rijden om bij de eerste camping te kunnen overnachten. We hebben Wawa bereikt en slapen hier tussen de vele geluiden van dieren, verder hoor je niets. Het lijkt wel dat we een zijn met de natuur. Ik heb met mijn iphone het intense geluid opgenomen en zal het bewaren voor de mensen die dit willen horen, dit is niet uit te leggen hoe bijzonder mooi dit klinkt. Sweet dreams!

Dinsdag 15 mei We rijden vandaag richting Sault Ste. Marie, onderweg weer fraaie uitzichten en zien we wildlife. Na een paar uur rijden willen we wel een stukje lopen in het bos, we stoppen dan ook bij een pad. We lopen zo’n 10min, wat op zich al spannend is met Wildlife om ons heen, en stuiten op een spookhuis. De bomen groeien al uit het huis en we hebben het vermoeden dat mensen gewoon vertrokken zijn en de inboedel achter gelaten hebben. De deur ligt naast het huis en we kunnen zo naar binnen. Een bankstel, eettafel met stoelen, gasfornuis, wasmachine en zelfs een blikje zalm staat nog op het aanrecht. Wat een spookhuis is dit!!!
In Sault Ste Marie doen we weer boodschappen. Ik kijk elke keer weer mijn ogen uit in zo’n SUPERmarket. Van alle producten zijn wel 30 verschillende soorten en maten te krijgen. Het valt me ook op dat hier veel stevige(!!) mensen lopen, je ziet zelden iemand met een normaal en/of slank figuur. Op zich niet zo vreemd als je ziet dat er maar 3 verschillende soorten aardappels in het schap liggen en de hoeveelheid in vergelijking met de rest is nihil. Ze eten hier toch wel heel veel patat en vlees, hier is dan weer heel veel van te krijgen. In een restaurant heb je de keus uit patat of salade, zelden rijst. Gelukkig koken wij gewoon in de camper en eten we lekker Hollands; gekookte aardappelen, groente, vlees en toetje. Af en toe doen wij mee en eten we een hamburger, deze zijn hier toch wel lekkerder dan in Nederland en kunnen wij nog iets van leren!
We overnachten in Serpent River, weer aan een rivier…en jawel, een spoorlijn. Keus in campgrounds is hier niet echt en de eigenaresse zegt dat hier niet veel treinen komen….nou, ik ben benieuwd of we lekker slapen…!
Inmiddels hebben we al meer dan 4600km gereden vanaf Vancouver, ongelofelijk! We zien zo veel en de dagen gaan snel, we maken ook zo veel mee dat het soms lastig is te bedenken waar we 4 dagen geleden waren en wat de deden. Het is een droomvakantie!
Morgen vertrekken we richting Toronto/Niagara Falls, iets waar we met z’n vieren erg naar uit kijken. Dus ik zeg; See you along the way! :)