Toronto, Niagara Falls, Quebec

Woensdag 16 mei Mevrouw de camping eigenaresse had gelijk, geen last van treinen gehad en we hebben lekker geslapen. Alleen gisteravond kwam er een trein langs, Jorn dacht deze even te filmen en heeft een sprintje genomen om de “lange” en inclusief het kabaal te filmen…Helaas was het voor Canadese begrippen een korte trein. We gaan het binnenkort nog eens proberen vast te leggen. Vandaag rijden we via Sudbury, Parry Sound over Barrie richting het grote Toronto. De temperatuur lijkt steeds meer te stijgen, dat vinden wij natuurlijk niet erg. De omgeving is weer groen met veel water om ons heen.
Onderweg komen we nog leden van de traditionele vleugel van de mennonieten tegen, soms ook wel “Amish” genoemd. Ze delen al hun eigendommen met elkaar en mijden alle moderne machines zoals trekkers, auto’s en hebben dan ook geen tv, telefoon of laat staan mobiele telefoons. We zien boeren met paard en wagen aan het werk op het land en vrouwen in ouderwetse kleding met kleine doekjes op hun hoofd. Het lijkt wel dat we terug in de tijd gaan. Heel apart.
Als we zo’n 50km voor Toronto over een heuvel rijden zien we ineens de skyline van Toronto, een mooi gezicht. De hoge Canadian National (CN) tower is duidelijk te zien, het is dan ook het silhouet van de stad. Hoe dichter we de stad naderen, hoe drukker op de weg. Soms rijden we op stukken met 22 autobanen naast elkaar, ze halen ons links en rechts in. Wat een belevenis, Amsterdam is er niks bij. In Milton, een voorstad van Toronto zoeken we een camping op.

Donderdag 17 mei stappen wij om 10u de trein in om downtown Toronto te bezoeken. Na 45min stappen we op Station Totonto Union uit. We besluiten meteen de CN Tower bezoeken, het is namelijk stralend mooi weer met een strakke blauwe lucht. Aangezien we vandaag wat lui zijn besluiten we de trap met 1776 treden over te slaan en nemen we de lift. Deze brengt ons in 1 minuut naar 447 meter!! Het is echt een grandioos uitzicht, we kunnen tot wel 100km ver zien. Ook kun je op een glazen vloer staan, echt te gek! Het uitzicht naar beneden lijkt wel wat op madurodam, alleen is deze vergelijking dan nog te groot. Pal naast de CN Tower staat het Het Rogers Center (voorheen de SkyDome) is een multifunctioneel honkbalstadion in het centrum van Toronto. Het stadion werd in 1989 geopend. Het was het allereerste stadion met een volledig beweegbaar dak.
Na deze geweldige kennismaking met deze stad lopen we naar Baystreet, de “Wallstreet van Canada”. De Royal bank op de hoek steekt zijn rijkdom niet onder stoelen of banken; in de spiegelende ramen van de 2 gebouwen zijn 2500 ounce goud verwerkt. Na een stuk lopen komen we in het downtown van Toronto; Nathan Philips Square (soort Time square). Dit is het hart van de stad. De grote tv schermen, mensen die gratis producten uitdelen, terrasjes en entertainers maken dit stukje van de stad erg druk. Ik ga zelfs met Spiderman op de foto haha! Ook bezoeken we Yorkville, het outlet centrum voor miljonairs en Chinatown waar we denk ik hond of een kat hebben gegeten…echt lekker was het in ieder geval niet.
Aan het vuur op de camping sluiten we met de voeten omhoog de dag af. Wat een indrukken.

Het is vrijdag 18 mei en we hebben lekker uitgeslapen. We reizen 150km naar het zuiden, naar de Niagara Falls. Dit is iets wat ik al jaren wil zien!
We slapen op Lundy’s Lane, de hotelzone van de stad Niagara Falls. We hebben een mooie camping met zwembad voor de komende 2 dagen, hier nemen we het dan ook lekker van een duik in het lekkere warme water. Het is vandaag 34 graden en dus kunnen we ook nog even lekker bakken in de zon. We hebben besloten om vroeg in de avond naar de Falls te gaan omdat we ze dan met de zon kunnen zien en ook verlicht in het donker. We pakken een yellowcap en hij brengt ons naar de Niagara Falls.
De falls in hoefijzer vorm genoemde 800 meter bede en 50 meter hoge Horseshoe Falls wordt gevormd door het woest stromende water van de rivier Nigara dat zich over een half ronde klif omlaag stort in de bruisende diepte. Op deze manier overbrugt de Niagara rivier het verschil tussen Lake Erie en Lake Ontario. De “American Falls” is maar 260 meter breed, de grens van Amerika en Canada loopt tussen deze Falls. In Canada zijn de Falls erg goed te bewonderen. In het donker zijn de falls ook prachtig, ze zijn in alle kleuren te zien. Wij hebben vandaag geluk, op vrijdagavond hebben ze vuurwerk bij de falls. Duizenden mensen staan langs de 3km lange kant om dit mee te maken, en ja…voornamelijk chinezen met camera’s om de nek. Het is echt een fantastisch vuurwerk wat ze 15min laten zien!!
We doen ook Clifton Hill (Niagara downtown)aan, dit niet minder spectaculair. Hier zitten allerlei attracties, restaurants met terrasjes en shops. Het lijkt wel weer op een soort Times square maar hier in Niagara is het gekker! Wat een drukte en lichten, echt niet normaal.

Zaterdag 19 mei Na een lekker ontbijt en een plons in het zwembad om rustig wakker te worden gaan we wederom na de Falls. We kunnen er geen genoeg van krijgen en hebben nog een boottocht in het vooruitzicht; een tocht met de “Maid of the mist”. Als je bij de Niagara Falls bent is dit natuurlijk een must! Omdat Prins Charles en Camilla deze dag hier ook zijn verwachten wij dat het behoorlijk druk is. Dit valt mee en met 20min staan we dan ook echt op de boot, de tocht kan beginnen. Eerst vaart hij langs de American Falls, de boot schommelt aan alle kanten. Bij de Horseshoe Falls gaat het helemaal te keer, een behoorlijke wind met alle nevel maakt ons helemaal nat. Wat zijn die poncho’s te een uitvinding! Een hele ervaring rijker en een droom die uitgekomen is stappen we van de boot af. Wat was dit super!
Jorn en mijn heit gaan naar het soccercafe downtown om de wedstrijd Bayern München vs. Chelsea te kijken onder het genot van een biertje. Ondertussen ga ik met mijn mem shoppen.
We gaan nog even barbecueën en genieten nog na van de (alweer) mooie dagen!

Zondag 20 mei We slapen weer lekker uit en reizen via Toronto naar Kingston, hier pakken we een family campground. Het is erg warm weer vandaag en we willen de dag mee pakken. Het is “long weekend” en alle Canadezen lijken naar deze grote camping te zijn gekomen. Deze drukte zijn we, op Toronto en Niagara dowtown, niet gewend. De muziek staat erg (!) hard aan we kunnen meegenieten van de country muziek om ons heen. Om half 9 is iedereen netjes stil zoals de regels van de camping voorschrijven.
Tegenover ons staat een vriendenclub die, als het een beetje kan, elk weekend op deze camping komen om een feestje bouwen. Ze zijn erg vriendelijk en we maken dan ook een praatje met ze. Het is hier gezelliger dan we in eerste instantie dachten, dit is voor een nacht oké. Toch slapen we enorm slecht, en dit komt tot ons verbazing niet door feestende mensen maar door, jawel, toeterende treinen die meerdere malen in het uur voorbij komen. We staan daarom al vroeg op om de reis verder op te pakken.

Maandag 21 mei. Iedere maandag op of voor 24 mei wordt in Canada met deze dag zowel de verjaardag van Queen Victoria gevierd als Queen's Birthday (de verjaardag van het huidig staatshoofd Queen Elisabeth II). Vandaag zijn dus veel winkels en bezienswaardigheden gesloten waardoor wij besluiten weer flink wat km’s te maken.
We reizen weer naar het noorden langs De Saint Lawrencerivier. Deze verbindt de Atlantische Oceaan met de grote meren aan de Canadese en Amerikaanse grens. De rivier stroomt in een noordoostelijke richting en stroomt door de Canadese provincie Québec. Dit gedeelte wordt ook wel “Thousand Islands” genoemd. De eilanden strekken zich uit over een lengte van 80 kilometer stroomafwaarts, gemeten vanaf Kingston.
In Prescott stoppen we, het water in deze omgeving is zo helder als water uit de kraan. We kunnen tot wel 4 meter diep kijken en zien dikke vissen zwemmen.
We rijden door en komen in de volgende staat Quebec. Deze nacht verblijven we in Lac St.-Augustin, we slapen pal naast een meer. Echt een super mooie plek langs het water waar waterscooters, roeiers en speedboten voorbij komen.

Dinsdag 22 mei We worden voor het eerst wakker met regen…regen? Huh, wat is dat ook alweer? Dit hebben we de hele vakantie niet gehad.
We rijden door de stad Quebec en rijden nog steeds langs de Saint Lawrencerivier naar het noorden. Het landschap is heuvelachtig met rotsen en ze spreken hier Frans. Ze vertikken dan ook Engels te spreken en zijn niet vriendelijk. In het door ons omgedoopte plaatsnaam “Loep de Soep” (oftewel Riviere du Loup). Op het eerste gezicht is dit een kleurloze stad, maar voor velen is dit het ware Quebec. Midden door deze stad stroomt de rivier met dezelfde naam, deze stort 30 meter naar beneden waardoor ze energie kunnen opwekken. Ook kun je hier middels een brug op de waterval staan, je voelt de energie van deze val.
We gaan verder naar Saint Andre, de omgeving is heuvelachtig en groen. De wolken reizen door de heuvels met ons mee, het lijkt wel of we heel hoog in de bergen rijden toch valt dit mee.
De volgende staat kondigt zich alweer aan, New Brunswick! Ook nu gaan we weer door de tijdzone; de laatste, we zijn al door 4 tijdzones gereden. Toch een vreemd idee.
Morgen zijn we van plan om naar Saint John te rijden. Dit ligt aan de Oost kust en men zegt dat het hier erg mooi moet zijn. Nou, we hebben al zo veel moois gezien, kan het nog mooier dan?